Limba e Logos de Sardigna
Limba > Fonologia
Fonologia
Sas cunsonantes dòpias non formant parte de sa matessi sìllaba e cherent partzidas: dannu > dan+nu, bellu > bel+lu
Sa D dòpia imbetzes, ca tenet unu sonu particulare, non si partzit: pedde > pe+dde
In fines, sa s cumposta non cheret partzida dae sa cunsonante chi benit a pustis: astore>a+sto+re
2. Sa sìllaba
Ogni faeddu podet èssere partzidu in unidades prus minores. Ognuna de custas unidades est costituida nessi dae una vocale e currispondet a un'emissione de boghe ùnica. Semus faeddende de sas sìllabas. Sa sillaba podet èssere classificada in maneras diferentes. Bi sunt sas sìllabas abertas, chi finint in vocale, e sas serradas, chi sunt sas chi finint in cunsonante.
logu > lo+gu
lo e gu sunt duas sìllabas abertas
parte > par+te
par est una sìllaba serrada, te est una sìllaba aberta
corpus > cor+pus
cor est una sìllaba serrada, pus su matessi
ae, ai, au, ia, ie, iu,oi, ua, ui
Si bi sunt tres vocales podimus èssere in presèntzia de unu tritongu. Pro nàrrere:
biaitu > biaitu
Comente si partzint in sìllabas sos faeddos?
Tenimus una sìllaba cando b'at cunsonante+vocale o ditongu: fe-nu; dae, biu, viu-da, tieSas cunsonantes dòpias non formant parte de sa matessi sìllaba e cherent partzidas: dannu > dan+nu, bellu > bel+lu
Sa D dòpia imbetzes, ca tenet unu sonu particulare, non si partzit: pedde > pe+dde
In fines, sa s cumposta non cheret partzida dae sa cunsonante chi benit a pustis: astore>a+sto+re