Morfologia
2. Su nùmene
Su nùmene serbit a inditare sa realidade, persones, cosas e logos.
Su nùmene podet tènnere duos gèneres,
maschile e
feminile.
A su sòlitu sos nùmenes maschiles finint in
-u e sos feminiles in
-a.
Sunt maschiles sos chi finint in
-s e sos in
-e podent èssere segundu su casu maschiles o feminiles.
Un'etzetzione de ammentare est
agu, chi est feminile.
| Nùmene |
Gènere |
| chelu | maschile |
| cara | feminile |
| pane | maschile |
| lughe | feminile |
| carabineri | maschile |
| tempus | maschile |
Su plurale de sos nùmenes in sardu si format agiunghende una
-s.
In sos nùmenes chi finint in
-u e
-us custa vocale càmbiat a
o.
| Singulare |
Plurale |
| chelu | chelos |
| cara | caras |
| pane | panes |
| lughe | lughes |
| carabineri | carabineris |
| tempus | tempos |
In sardu esistit una forma particulare de plurale chi est su
plurale colletivu.
Cando cherimus inditare una cantidade indefinida, riferida a animales piticos e frùtora o berdura usamus sa matessi forma de su singulare.
Pro nàrrere:
Oe apo mandigadu duas melas
però
Oe sa mela in sa butega est barata
Apo mortu tres tzìntzulas
però
Custu logu est prenu de tzìntzula